Ceniony internista, kardiolog i lekarz medycyny pracy, prof. Zbigniew Domosławski nie żyje. Zmarł w domu w Jeleniej Górze w wieku 102 lat.
Zbigniew Domosławski przyszedł na świat 8 listopada 1922 roku w Kopyczyńcach koło Lwowa. W latach 1935-1946 mieszkał we Lwowie. W okresie wojennym utrzymywał się prywatną pracą fizyczną i został przymusowo wysiedlony w 1946 roku. Studia medyczne odbył we Wrocławiu – dyplom lekarza uzyskał w 1952 r. na Akademii Medycznej we Wrocławiu.
• W latach 1951-1958 pełnił funkcję starszego asystenta w III Klinice Chorób Wewnętrznych AM we Wrocławiu.
• W 1958 roku został ordynatorem Oddziału Chorób Wewnętrznych w Wojewódzkim Szpitalu Zespolonym w Jeleniej Górze, co stanowisko piastował aż do 1987 r.
• W latach 1988-1993 kierował Zakładem Historii Medycyny i Farmacji na AM we Wrocławiu.
• Był profesorem zwyczajnym i wykładowcą w Kolegium Karkonoskim (PWSZ w Jeleniej Górze) – od jego powstania aż do 2016 roku.
• Karierę naukową kontynuował: w 1962 roku uzyskał doktorat, w 1982 r. doktora nauk medycznych, w 1990 r. został profesorem nadzwyczajnym, zaś w 1994 r. profesorem tytularnym.
Był uznanym specjalistą w dziedzinie chorób wewnętrznych, kardiologii oraz medycyny sportowej, a także pasjonatem historii medycyny.
Jego naukowy dorobek jest imponujący – obejmuje ponad 600 publikacji naukowych i literackich, w tym 9 książek, dotyczących medycyny wewnętrznej, kardiologii, wspomnień wojennych i powojennych refleksji.
Autor m.in.:
• „Mój Lwów. Pamiętnik czasu wojny – Lwów po latach” (wydane w latach 2007 i 2009)
• „Od studenta do profesora – pół wieku bez mała” (2008)
• Skrypt „Wprowadzenie do medycyny” (2007), wydany przez Kolegium Karkonoskie, wykorzystywany w szkolnictwie wyższym.
W jego dorobku znalazły się także liczne referaty i artykuły, m.in. o roli historii medycyny w kształceniu lekarzy oraz korzeniach polskiej medycyny sportowej.
Był aktywnym członkiem środowisk naukowych: Polskiego Towarzystwa Lekarzy Pisarzy, Komisji Historycznej i Filozofii Medycyny PAN, a także prezentował swoje poglądy na kongresach lekarskich na całym świecie.
W 1997 r. w Auli Uniwersytetu Jagiellońskiego wygłosił wykład pt. „Godność chorego i lekarza – jako element bioetyki”.
W dowód uznania dla jego zasług dla polskiej medycyny, został odznaczony w grudniu 2000 roku Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.
Był niezwykle wszechstronny – poza medycyną pasjonował się historią, literaturą i filozofią, co wpływało na jego etyczne podejście do zawodu lekarza, zwłaszcza w aspekcie godności pacjenta i medyka
Profesor Domosławski pozostaje symbolem człowieka renesansu – uczonego, pedagoga i człowieka o głębokim humanizmie. Jego życie przypomina, że medycyna to nie tylko nauka, ale i misja, oparta na wartościach, historii i szacunku dla leczonego człowieka. Realizacja tych ideałów w codziennej pracy, rozumienie pacjenta jako istoty z godnością – to jego wyraźny ślad w polskiej medycynie.
źródło: Uniwersytet Medyczny we Wrocławiu